er staat een witte vogel aan de vore
al van verre wenkt het duister paard
desondanks met enige bezetenheid
in schildergebaren
penseelt het tedere welving
die denken doet aan vloed bij ontij
waar kerkhanen krachtig richting wijzen
veegt de wind in strepen
en laat watermuziek neerslaan
in mijn hoofd vol meeuwen waar het stormt
en fluit langs tochtstrips van gesloten luiken
zie ik de melodie in afgesloten nachten
en duizendmaal staat daar de vogel
aan de vore wenkt het paard
© Dio the Cilany
