|
Man slijt hond
.
ze keken verlegen naar boven
alsof er wolkjes dreven
maar aan hun voeten gromde de windhond
dreigend dat ze zou bijten
de lakens bolden vluchtig
om rimpelloos neer te strijken
er werd geen kus gegeven
alleen maar wild gesnoven
hij zou haar aan zijn voeten willen
aaien als zij het maar niet verdomde
naar hem te kijken, al was ’t maar even
hij zou haar moeten slijten
.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
