|
 |
|
Geschreven door milou |
|
|
achter haar rozentuin
ligt haar uitgestrekte woestijn
met kleine oases
die steeds dorstiger maken
en als de karavaan voorbijtrekt
heeft iedereen zin om zich
aan te sluiten
de geur van prikkelende kruiden
en helende balsem
tulband en tapijten
voor mocht je ooit willen wegvliegen
het zilverwerk en gouden ringen
als je wil blijven
je zal een kameel
berijden
maar je valt keer op keer
in het rulle zand
fata morgana's laven geen dorst
en met beelden kan je geen
handel drijven
en ook zij heeft al lang
niet meer de macht om je te bevrijden
misschien als je geluk hebt
vind je de weg terug
naar haar rozentuin
maar je bent in ongenade gevallen
zoals zo velen
je hebt van het water gedronken
dat dorstiger maakt dan de woestijn
het vuur van je ogen
staat in haar schaduw
je leeft in een droom
en alles wat je zegt en doet
laat zelfs je hond braaf
in zijn hoek
elke dag groet je
eerbiedig
het fantoom
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
