 |
| rovago - 23:47 26-01-2015 |
|
|
Haar hart zat in de diepste duisternis van Afghanistan,
gekluisterd met ketens van droefheid en pijn.
Voor haar, een tafel vol proppen verfomfaaid papier.
Brieven van bedrieglijke hoop en oorlogsleugens.
Achter haar, een verleden zonder toekomst.
In haar hoofd roffelden de trommels van executie.
Ze verzette zich niet langer tegen het onvermijdelijke.
Ze wende zich af, sloot haar ogen, en voelde het
snerpen van het scheermes in haar pols.
Een paradox van warmte, dood en stromend bloed.
Een weldadige gloed van helder licht ontdooide haar bevroren ziel.
Ze glimlachte gelukkig en zei: “ Ik kom mijn zoon, ik kom”.
Rovago
|
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 20:11 02-02-2015 |
|
|
|
Mooi scherp gedicht.
Wendde. Niet echt belangrijk maar ik zag het nu eenmaal.
|
|
Reactie gegeven door DiotheCilany - 00:41 01-02-2015 |
|
|
|
smartlapje
|
|
Reactie gegeven door Claudelaire - 06:18 28-01-2015 |
|
|
|
Heel ontroerend geschreven, mooi ! groetjes Claude
|
|
Reactie gegeven door snake - 01:13 28-01-2015 |
|
|
|
een ERG hard gedicht! mooi geschreven!
enkelen gaan dit waarschijnlijk wat extreem vinden maar verdomme ik vind dit goed!:)
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
