“Haas op Neude”

~Thinker on Rock~

Zaterdag kreeg ik zowaar

Een prachtig beeld voor ogen.

Door de wind, als door een droom

Werd ik er naartoe gezogen.

En het liet me niet meer los!

Het beeld bleek geen bedrog te zijn!

Ik zag en streelde het.

De grondstof ervan was brons,

Maar de gestalte leek me breekbaar.

Het riep gevoelens bij mij op,

Of waren het gedachten?

Het beeld was een mens…  nee een dier.

Een dier of tóch een mens?!

Een menselijke haas zette mij stil.

Het was in elk geval géén haastig mens

Is wat ik opeens zeker wist.

Toch bleef het een eigenaardig ding,

Wat mij aan het denken bracht.

Zo zaten wij die zaterdag

In gepeins verzonken, haas en ik.

Plots ging bij mij een lampje branden.

Mijn donker-bronzen buurman bleek

Lang zo zwart niet als hij leek.

Een lichtend voorbeeld mag hij zijn

Voor elke vlugge vogel,

Voor elk moe en jachtig mens,

Voor wie rust alleen een wens

Maar nooit eens werk’lijkheid lijkt te worden

Op dit plein en overal…