|
NO ROGER ANYMORE ?
Toen mijn vader in 1973 een James Bond-film zag met Roger Moore voor het eerst in de hoofdrol was hij meteen in de ban van deze acteur. De sfeer van avontuur, mooie vrouwen en snelle sportwagens in deze films had hem altijd al enorm aangesproken maar van deze gespierde man met de mooie pientere ogen, werd vader al gauw een trouwe fan.
En dus stond hij elke keer weer in lange rijen aan te schuiven bij de Londense cinema-zalen als de nieuwste Bond-film daar in première ging. Vader was dan meestal vergezeld door één van zijn beste vrienden. Na afloop van de film nam hij buiten op komische wijze de allures aan van Moore, zo gek was hij op deze geheim agent !
Tot hij in een maandblad las dat zijn idool aanwezig zou zijn in het Belgische kasteel te Rumbeke waar men een filmopname kon bijwonen ! Snel telefoneerde mijn enthousiaste vader om te bevestigen dat hij die namiddag aanwezig zou zijn. Eindelijk zou hij de rokkenjager die hij zo bewonderde, van dichtbij kunnen zien !
Die avond speelden Tom en ik in de tuin terwijl moeder ons zoals gewoonlijk met een glimlach observeerde. Vol spanning wachtte ze op haar man die straks naar huis zou keren om te vertellen over zijn ontmoeting met 007.
We sliepen al toen ik vader hoorde binnenstommelen in onze bungalow. Vervolgens hoorde ik hem brullen: 'Wat een tegenvaller, een dubbele zero, for me no Roger anymore !'
Lange tijd heb ik mijn hersenen gepijnigd om dit voorval te begrijpen, maar kwam pas vele jaren later tot de conclusie: Blijkbaar zijn filmsterren ook maar 'gewone' stervelingen als je ze in levende lijve ontmoet.
|
