 |
|
kauwen spiegelen zich
in de overspoelde akkers
de velden liggen
witgepoederd
te wachten op een hemelse zoen
ik zie weer het meisje
dat vlokken wilde vangen
in haar vlindernet
ik smolt als sneeuw voor de zon
vroeger
nu kras ik met de kauwen
schrik van mijn beeld in de spiegel
reken mij tot de voorbije
dingen
stijf en hard begin ik
gevangen in mijn herinnering
te ontdooien en te zingen
|
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 20:09 17-12-2017 |
|
|
|
Milou, prachtig gedicht. De laatste regels; toch weer gaan zingen, zo ontroerend.
|
|
Reactie gegeven door Diddy - 12:29 16-12-2017 |
|
|
|
Milou,
Wederom een mooi vers.
En ik wil prijsgeven: het is voor mij ontroerend herkenbaar.
Zingen., alsof je stembanden schrikken: Huh? Jij? Na al die tijd?
Ja!
Zingen is heerlijk!
groet,
diddy
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
