 |
| coolburnvisible - 23:00 13-12-2017 |
|
|
EEN BLIJDE BOODSCHAP
Daar zitten we dan: ik, mijn vriendin Barbra, mijn vader, zijn vriendin Angela en hun ouders, die van mijn vader en die van Angela en haar zus Kitty, die ik nog nooit eerder heb ontmoet. Wat een verschijning. Angela is een kleine tien jaar jonger dan mijn vader, maar daar kun je bij Kitty gemakkelijk nog een heel decennium aftrekken. Dan is ze natuurlijk nog te oud voor mij. Mijn blik heeft ze in elk geval gevangen en de sleutel opgeborgen in haar decolleté. Tot Barbra mij schopt onder tafel.
‘Ben, je vader...’
‘O.’
Ik zie hem aan de kop van de tafel naast Angela staan. Hij schraapt zijn keel. In zijn hand prijkt een glas wijn, net als in die van de andere volwassenen.
‘Nu ik jullie aandacht heb, inclusief die van mijn zoon, wil ik jullie hartelijk bedanken voor jullie komst. Vorig jaar had ik niet kunnen bevroeden dat ik dit jaar kerst samen met jullie en Angela bij haar thuis zou vieren en...’
Hij glimlacht van oor tot oor.
‘... dat ik opnieuw vader zou worden!’
Eén voor één kijkt hij ons aan, mij net iets langer dan de rest.
‘Ja, jullie horen het goed: “opnieuw vader”. Angela is namelijk zwanger!’
Verschrikt kijk ik weg, opnieuw in Kitties boezem. Dan in haar ogen. Ze stralen dezelfde geforceerde vreugde uit die ik in me voel opkomen.
‘O, wat een nieuws! Gefeliciteerd, zus, en dat met kerstmis.’
Ze neemt een ferme slok. Ook ik verlang naar alcohol. Mijn ogen scannen de tafel. Naast mijn bord vinden ze een glas jus, even verderop een bijbel. Jozef en Maria hier voeren het hoofdsprookje uit dat boek live voor ons op. Met de stal als huiskamer en een bak in een hoek als kribbe. O nee, dat is de kattenbak. Weer krijg ik van Barbra een trap. Op mijn beurt schraap ik mijn keel.
‘Weten jullie al wat het wordt?’
Een minder clichématige vraag laat zich niet aan mijn lippen onttrekken.
‘Een jongetje.’
‘Wanneer zijn jullie uitgeteld?’
Ik schiet van kwaad tot erger.
‘Eind april volgend jaar.’
Haastig reken ik het uit. Op de avond dat mijn vader mijn moeder en mij vertelde dat hij een ander had, was Angela al zwanger en minimaal drie maanden met mijn vader.
‘O.’
Ik glimlach zo oprecht mogelijk, het sein voor de anderen om los te barsten. De felicitaties scheren over tafel. Alleen Barbra blijft stil. Eigenlijk zou ik haar op mijn beurt een trap moeten geven, ware het niet dat ik medeleven van haar voel. Ze vindt de keuze van mijn vader, die een halfbroer tot gevolg heeft, even belachelijk als ik. En pijnlijk voor mijn moeder, die kerst voor het eerst alleen doorbrengt. Uit één van Barbra’s ooghoeken sijpelt een traan. Niet uit medeleven voor mij of mijn moeder, realiseer ik me nu, maar voor mijn vader en Angela. Ontroerd kijken ze haar aan. Barbra is de enige hier zonder familiebanden. Ze creëert ze terstond.
|
|
|
Reactie gegeven door coolburnvisible - 17:05 15-12-2017 |
|
|
|
Henk, you tell me. Ik heb er in elk geval schrijfplezier bij gehad ;)
|
|
Reactie gegeven door Diddy - 14:50 15-12-2017 |
|
|
|
helemaal met Marcel eens !!
|
|
Reactie gegeven door Marcel - 14:47 15-12-2017 |
|
|
|
sterk opgebouwd, mooi einde
|
|
Reactie gegeven door Henk Gruys - 14:42 15-12-2017 |
|
|
|
Bij mij speelt niet zozeer de vraag of het wel "over komt", maar of het mooi is wat ik hier lees. Of ik daar enig leesplezier aan overhoud.
|
|
Reactie gegeven door Diddy - 00:20 15-12-2017 |
|
|
|
ik vind van wel
|
|
Reactie gegeven door coolburnvisible - 23:27 14-12-2017 |
|
|
|
Voor een blijde boodschap verzamel je een groot publiek. De verhoudingen zijn daaraan ondergeschikt, is mijn inschatting, dus daar doe ik dan ook nauwelijks moeite voor om die te beschrijven, met name wat betreft de grootouders, die ik had kunnen weglaten, maar horen die er niet bij uitstek bij bij zo'n boodschap? Kitty geef ik wel een kleine rol, maar meer om aan te geven hoe de ik daar aan tafel zit: ongemakkelijk, net als Kitty, zijn spiegelbeeld eigenlijk. De ik wil weg, maar wordt gedwongen zijn rol als zoon op zich te nemen. Met name zijn vriendin dwingt hem daartoe, helpt zijn vader op dit vrolijke maar tegelijk moeilijke moment voor hem, raakt er zelfs door geëmotioneerd, tot ongenoegen van de ik. Kerst zou ook een feest voor hem moeten zijn, maar dat is het als kind van gescheiden ouders om verschillende redenen deze keer niet. Dat komt toch wel over?
|
|
Reactie gegeven door Henk Gruys - 16:29 14-12-2017 |
|
|
|
- Zo'n eerste alinea moet er meteen "staan". Dat is hier niet het geval, omdat je in zeer kort bestek wilt uileggen hoe de familieverhoudingen in elkaar steken. Zoiets is bijna onmogelijk zonder onleesbaar te worden. Over hoeveel personen gaat dat wel niet? Tien? Schrap iedereen die niet nodzakelijk is voor de voortgang van het verhaal.
- Wat nog beter is: dat je in de dialogen zelf duidelijk maakt hoe alle vorken in de stelen zitten. Ik las dat het een onderdeel van een roman is, vandaar.
|
|
Reactie gegeven door Diddy - 11:31 14-12-2017 |
|
|
|
p.s. Zo niet, ga voort en ga sowieso door...
|
|
Reactie gegeven door Diddy - 11:29 14-12-2017 |
|
|
|
Dat zou ik maar doen. Ik dacht al dat het er één uit een groter geheel was.
Ik ben meer dan gemiddeld kritisch, zacht uitgedrukt, als het om teksten/verhalen gaat.
Binnen de kortste keren ben ik iemands blinde vlek, stopwoord of andere ingesleten gewoonten op het spoor. In jouw werk is er niets dat mij stoort, in tegendeel. Ik wil weten hoe het verder gaat.
Ik weet zeker, na het lezen van De blijde boodschap, dat jij kunt schrijven. In dit verhaal bijvoorbeeld, zie je kans om andere aanwezigen te beschrijven, daarbij ook nog extra's te vermelden, zoals rollen, de verwijzingen naar karakters, zoals hier -‘Nu ik jullie aandacht heb, inclusief die van mijn zoon- Ik zie hem daar staan, met zijn glas, triomfantelijk, maar toch een zweem van vermanend sarcasme naar jou. Verder lukt het je om in het geheel zowel heden, verleden als toekomst te verwerken. Knap! En dan ook heel treffend: jouw rol, als zoon :)
-Ik glimlach zo oprecht mogelijk, het sein voor de anderen ..--
Maar dan het slot..de lezer kan zich mee verbazen met je ontdekking dat Barbra's ontroering een andere is dan je dacht en ...nog nadenken over wat er nog meer achter zou kunnen zitten...
Je ziet wat je teweeg brengt hè? ;-)
Ik gun je van harte wat meer reacties hier. Zo niet, ga voort!!
Succes!
groet maar weer,
diddy
|
|
Reactie gegeven door coolburnvisible - 11:07 14-12-2017 |
|
|
|
Soms zou ik wel wat simpeler willen kunnen schrijven, minder dimensionaal, want ik maak het me erg moeilijk, met vele revisies als gevolg. Maar bedankt natuurlijk voor je reactie, ook voor je persoonlijke. Dit verhaal maakt trouwens onderdeel uit van een groter verhaal, een roman, die ook nog onder revisie is, eruit gepikt voor een schrijfwedstrijd: het kerstdiner. Ik ga nu zowaar geloven dat ik een kans maak ;)
|
|
Reactie gegeven door Diddy - 00:34 14-12-2017 |
|
|
|
coolburnvisible,
..uit het leven gegrepen en perfect verwoord!
Alles zit er in, humor, menselijkheid, spanning, en de opbouw naar de climax en de afbouw, met als schitterend slotakkoord de traan van Barbra die uit een andere emotie voortkomt dan jij aanvankelijk dacht.
Veel lees ik tussen de regels door...
zeer graag gelezen.
groet,
diddy
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
