 |
| Francis Paisley - 21:53 30-09-2017 |
|
|
Meteen gaan ze naar huis.
Er wordt
geen woord gezegd.
De twee lagen te zonnen, toen de man een opmerking maakte
die zijn dagje strand duur kwam te staan.
Dit had hij nooit gewild.
De zee is kalm vandaag. Kus vandaag.
Ik kijk de twee na, de vrouw driftig gebarend
naar haar man.
Iets over geld, een lichaam en waarom alles altijd hetzelfde is.
De man haalt onbegrepen zijn schouders op.
Hij denkt na over dat wat ooit was.
Zoals toen hij net uit huis ging en oncologie ging studeren. En nu
heeft hij die verterende ziekte zelf gekregen en is hij, tot ongenoegen van zijn vrouw,
met de korrels van het zand de laatste die daar moeite mee heeft.
(uit de bundel Woensdagse Regen, 2017)
|
|
|
Reactie gegeven door Francis Paisley - 17:40 19-11-2017 |
|
|
|
Dank voor alle reacties! De 'enter' symboliseert de stilte in de karakters hun gedachten alvorens zij spreken :)
Lieve groet
Francis
|
|
Reactie gegeven door Diddy - 20:40 03-10-2017 |
|
|
|
Beste Francis Paisley,
dit werk grijpt mij aan
om de situatie en door de wijze waarop deze is geschetst
geboeid gelezen
groet
diddy
|
|
Reactie gegeven door coolburnvisible - 11:50 03-10-2017 |
|
|
|
Een leven gestrand aan het strand. Ik zie het voor me, begrijp de man, de vrouw, alleen de enter achter "wordt" niet. Waarom?
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
