zoals ze m'n vlees aan stukken rijt altijd de klauwen net iets dieper dan de stem die 't laatste bloed stolt op het puntje van haar tong lijkt "wij" wellicht een eeuwigheid in ogen van nietsziende mensen klaar met ongeijkte weegschaal zonder vrouwe noch pro bono justicia ik strompel, boor mijn vingers in leven en lust het laatste restje mens in mij stuiptrek naar nog even geen rechter pleit ze vrij |