|
 |
|
Geschreven door Abel Staring |
|
|
Hij klieft het hout, hij schikt het op het vuur
en ziet de kostb're tijd door Ies verspild.
Het varken krijst in ‘t kot verwoed om kriel
en nukkig rammelt Bertha op de deel.
De gaskous suist gestaag haar helle wit
en schallend gaat weer door zijn hoofd:
gij zult uw enige zoals beloofd
ten offer brengen aan uw Heer.
Hij strekt zijn hand uit neemt het mes
een siddering een flikkering de deur
gaat open tante zegt: wat doe je nou?
Zonneleen 45.2
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
