 |
|
Geschreven door switi lobi |
|
|
(nu nacht verduistert en de maan haar plaats weer kent
zoemt een slaaplied zorgeloos mijn lakens warm)
aan elke arm verschuift een hand wat
licht bewegen
in de tegenvorm van nu
kruist een zachte zuidenwind; haar zwaluwkind
vliegt laag mijn dromen binnen
waar een meizoen zachtjes bloeit
groet immer nog haar glimlach, bovenaards
en mooier
zal ze straks mijn dag beginnen
als ik zucht hoor ik haar stem, als ik lach
weet ik haar leven
alles wat me is gegeven
rust nu, in de palmlijn van mijn hand
switi lobi
Klik hier voor het fotogedicht.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
