|
 |
|
lente-eenzaamheid (uit: gisteren) |
|
Geschreven door sunset |
|
|
hoe lang reeds komt er niemand meer
in 't stille van de kamer
enkel een wazige zonneschijn
glanst als wat bladgoud op oud hout
en rondom alles opgeruimd
zoals het hoort in 't leven
de hangklok staat en het blijft koud
zelfs in vergeten tijden
ontmoedigen waar alles hoopt
op 't ongebonden leven, ken ik ze toch
'k heb ze teveel gevoeld
de bittere stonden
sunset 20-03-2012
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
