ze zijn niet weggegaan dit jaar
net als jij, de bronzen veren
in je kraag, je handen op mijn
borst, mijn lief viert lente in

de winter, het vijfde seizoen
schijnt op de verse klei, blonder
dan nu kunnen je lokken niet
onstuimig gul smaken je lippen

seffens legt de malse zeewind
haar verse zaad in de weilanden
en baltsen de kemphanen vinnig
in prachtige kragen als siertooien

van trots, van versierders, lokkers
och, de wijfjes zien er scheel van
ze sjokken achter elkaar aan, de
schijngevechten achteloos latend

en wij kijken, we stoeien met de
kijkers op onze liefde gericht, we
dansen de orchissen plat, spoelen
onze voeten over elkaar in de kreek

voel de zachte lentewind, goesting
naar vergeten liedekes over leven
blijf het jaar doorheen, gij klampt
ook uw harten, gij hunkert aldoor