|
|
Geschreven door sunset |
|
|
de wind verstrikt zich
in de majestueuze stilte;
een afgescheurd spiraal
van grijsblauw licht
hijst zich omhoog;
het dak, donker gesteente
in 't hoge van een blik
naar boven als een schacht
en dan…
wat wuivend gras
zo zacht als is het troost.
sunset 14-09-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|