vannacht, is de zomer overleden

in de duizend dorre armen van de herfst

uit alle windstreken komen

rouwende wolken aangedonderd

doordrongen van ’t zwarte verdriet

dat hen neerslachtig boven de hoofden hangt

treurwilgen werpen triest

hun laatste groet ter aarde,

de grauwe grond van het graf

het huilen van de wind

beweegt rivieren

tot tranen toe

tot de stilte

na de storm

het landschap troost