|
Daar waar het riet
eerbiedig buigt
voor de wind
hoorde ik het water
kabbelend
tegen de oevers babbelen
over het leven
dat het in zich draagt
over de kracht
die het de mens
mag geven
ik heb gekeken
en stil geluisterd
zachtjes
en vragend gefluisterd
of het water ons
wellicht kan vergeven
omdat wij als mens
toch echt teveel
hebben gevraagd
en te weinig teruggegeven
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|