|
Ik kijk naar boven daar drijven de wolken over met hun luchtkastelen bedriegen ze mij
ik drijf op een luchtbed aardse zorgen drukken mij neer gelukkig is daar Archimedes en zal ik niet zinken
maar een stroom van emotie barst los onmenselijke waterval van pijnlijke herinneringen dreigt mij te overspoelen
ik kijk naar boven waar de wolken overdrijven met hun luchtkastelen en kom weer aan land
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|