|
wolk en winter
nog een paar woorden
en dan zal ik gaan naar ver, verre
herfstlanden
omdat de tuin
hier niet vriest zonder winter
en het wit
onberoerd blijft liggen
in mijn hoofd
zoals het oud linnen
dat nooit tot wasdom is
gekomen
immer zwijgt
in noord, noordenwind
tot in de kleinste hoeken
van kwetsbaarheid, uiteengereten
|