|
of na het ons lieven
ik onteigen mijn woord voor het jouwe het blijvende zwijgende
geluidloos onwetend blijft het - met en zonder stem - in tijdkerven ingekrast: het slaapwandelen voorbij jou en jouw hand niet meer te voelen als had de dood in bloedrode letters zijn naam daar op die muur
ik ben het mes, de keten, zaag zelfs al het zwaar metaal als ‘k niets meer in mij voel beleef ik jou nog als het blauw van hemel
mijn sterven verwacht ik deze nacht
(en daarna wil ik wel weer liefde schrijven).
sunset 12-04-2008
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|