|
Is het pas gisteren dat ik je achterliet
verstikkend in de opgehoeste woorden
die vol venijn je eigen adem smoorden
als onbeheerst ontplofte staven dynamiet
hoe vaak heb jij gewenst me te vermoorden
en vond je me een gore slet of parasiet
waarvan je kotste om vervolgens hypocriet
luid schat te hijgen wat de buren hoorden
nu kniel je als een zondaar aan mijn voeten neer
jankend om vergiffenis voor deze keer
en geef je me berouwvol twintig rozen
ik neem ze aan zonder rancune, zonder spijt
maar zeg ferm bij jouw zegevierend blozen
jij bent voor mij sinds gisteren verleden tijd
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
