|
treinen zijn tijdloos
zonder bestemming
de luchtlege velden
uit hemel en water
net als een gedachte
alleen te sterven
rivieren trekken
dit land in 't ritme
van de machine
klopt mijn hart
verder zuidelijk
geurt een wereld
naar slaap, vibreren
stromen naar jou
je naam in graffiti
op perrons ergens onderweg
ademt me helemaal terug.
sunset 14-04-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|