|
|
|
Geschreven door sunset |
|
|
oorlogen die niet meer doden
liggen op toeristenstranden
en sluipen door het helmgras
verzamelen zich, bijna vergeten
op avonden aan ronde tafels
waaraan de vrienden zijn gezeten
al zit nu heel alleen de beer
die grimmig lacht; zijn pels
reeds grijs en ook zijn muil
heeft niet meer alle tanden
zoals reeds in verleden tijd
vermaalt 't geweld de mensen
en holt hun simpele levens uit
maakt huid tot hout
en 't hout wordt steen
op 't zogenaamde veld van eer
staan zoveel nameloze kruizen
doden liggen nergens ooit alleen
al noemt men hen 'de helden'
oorlogen verliezen nooit
al denk jij: 'k heb gewonnen
ligt ook jouw lijf in eigen drek
en is jouw graf gedolven
want in de tijd die vrede heet
kan zelfs niet het herinneren
noch het betonen van respect
voor tig miljoenen doden
[haviken die zwijgen nooit
zij laten zich belonen]
sunset 06-06-2014
http://sun-set.webklik.nl
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|