|
in hongerwinter zwerft het kind
als witte vlok door dode takken
hars dempt ‘t gekras van kraaien
breekt vleugels die haar dragen
wolken beven, duiken onder
in golven van mijn ziel
ik kijk in mij en vind nog woorden
voor dat het ijs tot gletsjer wordt
in nevelland heb ik gevoeld
al weet ik van de leegte
nu nodig ik de hongerige kraaien uit
te wonen tussen lege twijgen.
sunset 17-12-2007
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
