 |
|
Het is bijna een jaar geleden, maar ik ben er weer; Brussel. Slechts een paar minuten na de voorziene aankomst stap ik het noordstation buiten aan de achterzijde. Het regent een klein beetje, maar het is warm, de eerste dag van de zomer.
Vriendelijk groet ik de welwillende derrières achter hun uitstalramen, een brede glimlach als wederwoord. Hoe lang zou het al zo zijn?
Gewoon wat wandelen. Zalig. Toch voel ik mij genoodzaakt om belerend op het raampje van de wagen te tikken waarin een politieman zichzelf trakteert op een stevige masturbatie. “Het is pas donderdag!” Het vingertje in de lucht.
Zelfvoldaan zet ik mijn tocht verder, maar vrijwel meteen merk ik op hoe een man van een jaar of veertig een vertederend blikje cola in de goot werpt.
“Doet u dat thuis ook, mijnheer? Dat moet wel een stank van jewelste zijn! Heeft u zichzelf al eens vergeleken met een vet, lui, ongelooflijk beschamend wezen dat de definitie van vervuiling in zijn van oorsmeer doordrongen ziel meedraagt?”
Ik heb er nu al spijt van dat ik het niet luidop durfde te zeggen.
“Quelle heure est-il?”, zo word ik door een mooie vrouw verzocht het uur te melden. Ik laat haar mijn gsm zien, terwijl ik het blikje in de vuilnisbak gooi.
Het zou zonde zijn deze donderdag niet goedgemutst door te zweven, dus ik lach naar alle mensen die ik tegenkom. Eén van die mensen is een allochtoon – men doet het klinken alsof het om een andere diersoort gaat, een onderorde van de mens – die verbijsterd, doch vriendelijk reageert alsof enige vorm van spontane, blanke begroeting hem vreemd is. Ik zou hem willen vragen wie thuis de afwas doet, maar ik doe het niet.
Aan de overkant van de straat krijst een kind. Papaatje slaat.
“Niet! Nee!” roept mama de agressor toe.
“Zwijg, hoer.”
Ik zou willen roepen, mezelf willen mengen in de spanning, maar ik durf niet, dus loop ik gewoon verder. Mijn neus bloedt.
Net om de hoek dwarrelt een ballon mijn richting uit. Ik kan hem nog net vangen.
Een meisje van een jaar of vijf komt huilend en lachend naar me toe gelopen. Ik pak de ballon, leg hem onder mijn voet en trap hem met een luide knal plat.
“Pech!”
NaKielski
|
|
|
Reactie gegeven door NaK - 13:03 26-06-2007 |
|
|
|
@beli: ik had niks gebruikt, ik ben onthouder (geen alcohol, geen drugs) ;)
en ivm die voort/verder: daar lag ik ook mee in de knoop, misschien moet ik maar doorlopen? ;)
@gnito: bedankt voor de tips!
@klavier, wijnand, gnito en beli: bedankt voor de toch wel heel positieve reacties :)
|
|
Reactie gegeven door wijnand - 21:11 25-06-2007 |
|
|
|
Van Genoten beetje Brusselmansachtig
|
|
Reactie gegeven door Beli - 20:12 25-06-2007 |
|
|
|
Zet ik mijn tocht verder=voort?
Ik weet niet wat je gebruikt had, die dag in Brussel :-) maar ik heb enorm genoten van dit schrijfsel. Vlotte schrijfstijl; humor, spanning en absurdisme. Geen gezocht taalgebruik, geen geshow van kijk mij eens schrijven...dit is gewoon heel goed.
Groet,
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
