|
Dát is lang geleden.
Verstrooid fiets ik langs verzilte wegen weg naar huis
De druk van de sneeuw rust op de stoep
De druk van de sneeuw rust op de stoep uit
De stoep draagt de rust van de druk van de sneeuw
De stoep draagt de rust van de druk van de sneeuw uit
En uit de druk van de sneeuw dreunt een traag, grommend, grozig geweten.
En de stoep draait zich om.
Ik stap af en drets door de sneeuw van huis.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|