|
| | Vanuit de kern komen doffe klanken
die ik niet vertalen kan met zoveel vrees
drukkend op mijn vraag voor absolutie
wordt nu geen stroming geschonken
enkel venijn verspild aan de aarde
die al lang niet meer de mijne is
langs mijn gebarsten lippen
druipt mijn lijden op de grond
een vuile vlek van blind verraad
dwingt mij tot zintuigen zoeken
wanneer en waar is klank gesmoord
en eens zo heilig evenwicht verstoord
zo ingewikkeld door de
ketens om mijn keel geknoopt
bezie ik instrumenten dof van kleur
herinneren mij aan oude dromen
die eens mijn loopplank waren
naar die diepte waar ik eens zong
voordat ik in jouw armen sprong? |
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
