|
een pallet laminaatparket sprak me aan: "ik ben zo saai" ik bleef een tijd verstijfd van schrik en stotterde en keek.
het pallet zweeg en wachtte en toen ik wat bedaard was: "zó verschrikkelijk saai" zei weer het pallet laminaatparket.
"jij ook al" zei een tweede pallet zelfde laminaatparket. vrij dichtbij het eerste, linksachter in een loods.
alsof ik er niet stond begon een wisselend gesprek. "zo saai", zei dan de ene, en de ander, "heel erg saai" "zo saai, zo saai, verdomd wat saai" "zo stomvervelend saai"
ik mompelde excuses, en haastte me naar huis.
|