zonder haar geboren

kom ik van een kale reis

terug in de bewoonde wereld

naakt, zodus herkenbaar

in alle glorie van mijn wonden

op gelach onthaald, maar

het grinniken zal de mens

snel vergaan, want in tranen

danst elkeen oprechter

op de tonen van mijn zucht

neem maar plaats

in de leegte

waar ik voor sta

ik bijt niet hoor

hoogstens wat geknars

zoals het roofdier zijn prooi

aanprijst net voor de dood