 |
| avriends - 20:07 18-05-2007 |
|
|
Ik strijk door je haar,
een pluk blijft achter in mijn hand.
Ik kijk in je ogen,
een angstige blik probeert mij te ontwijken.
Ik pak je hand,
langzaam verdwijnt jouw (kinder)hand in mijn hand.
Ik geef je een kus,
mijn lippen voelen je tere, strakke huid.
Ik omarm je voorzichtig
en voel een hoopje mens wegzakken,
zichtbaar genietend in de armen van haar dochter.
|
|
|
Reactie gegeven door avriends - 13:00 20-05-2007 |
|
|
|
@Lilian & Hester
Sorry, voor de fouten mar het is zo lastig om te typen in zo'n klein venstertje. Vaak gaan mijn gedachten ook sneller dan het typen. ;-(
|
|
Reactie gegeven door avriends - 12:58 20-05-2007 |
|
|
|
@Hester
Mooi, mooi... Inderdaad totaal iets anders dan wat ik heb gedaan maar jouw versie vind ik óók heel erg mooi. Het raakt mij op de een of andere manier. Dankejwel voor de moeite die je hebt genomen om dit gedicht in een andere versie te zetten. Ik moet er even over nadenken (zie reactie bij Jalf)
om het gedicht totaal te veranderen. Dat heeft even tijd nodig of ik ehtw el of niet doe. Maar dat neemt niet weg dat iedere sugegstie welkom is. Ik ben hier tenslotte om te leren en om, voor mij, beter taalgebruikt te gaan gebruiken. Ik bedoel, om het gedicht nóg spannender te maken, aangenamer voor de lezer.
|
|
Reactie gegeven door avriends - 12:54 20-05-2007 |
|
|
|
@Lilian
Dankjewel voor je eerlijke reactie. Ik zat toen met zoveel emotie en gebruikte de woorden die destijds in mij opkwamen.
Annemarie
|
|
Reactie gegeven door Lilian_C - 12:44 19-05-2007 |
|
|
|
herkenbaar ja. kan me voorstellen, dat dit gedichtje iets met je doet indien het je eigen moeder betreft. dat het daarom alleen al bijzonder voor je is.
als gedicht echter vind ik het niet zo best. het is vooral te benoemend. het verrast niet, niet in taal, niet in beeld.
gr. Lilian
|
|
Reactie gegeven door avriends - 23:55 18-05-2007 |
|
|
|
@Jalf
Ik hoor het steeds vaker dat puntjes, komma's, cursief en/of haakjes erg storend zijn bij het lezen van een gedicht. Ik probeer het te evranderen want nu ik het zelf zo lees, begin ik ze ook erg storend te vinden. Ik vind je laatste strofe prachtig omdat het idd. meer dramatiek geeft.
Even kijken wat hester geschreven heeft en dan aan de slag. ;-)
Dankjewel voor je laatste zin!
|
|
Reactie gegeven door Hester - 22:29 18-05-2007 |
|
|
|
Ik zou niet de hele tijd met 'ik' beginnen, omdat het dan de hele tijd in dezelfde persoon blijft.
Als je die 'ik' ook een beetje weglaat, wordt het gedicht meestal ook nog iets spannender.
Ik geef een voorbeeld:
Na het strijken door je haar
steekt er een pluk vast
aan mijn hand
In je ogen kijkend
zie ik de blik
die mij angstig
ontwijkt.
Langzamen pakken de handen elkaar
en zoekt er een kinderhand naar de weg
om te verdwijnen in mijn hand.
Een zacht, kleine kus
en mijn lippen voelen je
tere, strakke huid.
In een voorzichtige omarming
zakt er weg een 'hoopje mens'
'zichtbaar genietend' in de armen
van haar dochter.
Dit is natuurlijk heel anders dan jij het hebt gedaan, maar ik kon het niet laten.
Misschien kun je er nog iets uit halen wat je nodig hebt, en anders niet!
Liefs,
|
|
Reactie gegeven door jalF - 21:20 18-05-2007 |
|
|
|
Dag Annemarie,
Altijd weer een aangrijpend thema, dat omslagpunt waarop ouders weer als een kind worden.
In zo'n proces moet je veel opnieuw een plaats geven.
Dat dichtenderwijs doen kan dan zeer dienstig zijn.
Tegelijkertijd ontstaat dan wel het risico dat het onderwerp zo dicht bij je staat dat je er niet voldoende afstand van kunt nemen om het ook poëtische kwaliteiten mee te kunnen geven. Dat spanningsveld proef ik hier ook een beetje. Je schrijft de dingen zo op omdat ze waarschijnlijk zo "waren'. Maar of daarmee ook poëzie is gecreëerd is dan een vraag die ik stel, met alle respect voor wat je inhoudelijk hebt neergezet.
Waar ik vooral in blijf haken zijn de dingen die je een extra accent hebt meegegeven door haakjes en/of cursief mee te geven. Haalt er enorm de vaart uit. Jammer!
Suggestie m.b.t. de laatste strofe:
Ik omarm je voorzichtig
en voel langzaam een mensje wegzakken
schuilend in de armen van haar dochter
Misschien niet "zoals het was" maar het geeft voor mijn gevoel iets meer die dramatiek van zo'n omslagproces aan.
Toch met interesse -en herkenning- kennis van genomen!
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
