jij en ik, ik en jij, wij samen misschien

verder en verder verstrengelen

onze armen en benen in elkaar

tot we eindelijk kunnen versmelten

De gure wind glipt stiekem binnen

door een barst in het verouderde raamwerk

Dauwdruppen blijven kleven op onze huiden

die elkander teder beminnen en strelen

En de wereld draait door enkel wij staan stil

Maskers worden hierbij evengoed afgerukt

door de opwellende liefde die net als rozen

bloedrood blozen gaat, verlegenheid

het borrelt weer op uit de diepte waarin het

eens in mijn ver verleden, verdwenen was

- Suzanne -