 |
|
"Goedemorgen. Goedemiddag. Goedenavond."
Vandaag is het vandaag, de dag dat ik al voor de derde maal ontwaak. Geen flauw benul van tijd in dit klokloze huis.
De zon schijnt. "Ben ik wakker?"
De vloer is hard. "Kijk, daar ligt Anja. Daar, in het hoekje."
Ik heb haar vannacht vermoord. Haar bloed was zoet.
Ik heb gedronken uit haar buik en uit haar mond. Ik hield van Anja.
Het leven is weg. Het is vreemd in mijn hoofd. Mijn dromen zijn geen dromen meer en mijn leven is een droom. Ik weet het niet.
"Wat moet ik doen?"
Ik kijk naar het bloed op de vloer. Dan kijk ik naar Anja. Ze is zo lief. Een engel, een echte engel. Ze lacht naar me.
Haar vleugels heb ik afgesneden. Haar mooie, witte vleugels. Maagdelijk.
Mijn engel, het meisje op de schommel, in de hoek aan het plafond. Ze is gevallen. Haar wangetjes, mooie roze blos, zo zacht. Ze lacht.
Haar buik heb ik geopend. Zo warm, zo mooi, het putje in haar navel. Het puntje van mijn tong.
Dorst.
Ik neem een slokje water uit de vaas op de kast. Roze rozen zonder doornen. Rozen voor Anja. Die lieve, mooie Anja.
Haar vleugels heb ik genomen en ik heb gevlogen. Ik heb gevlogen door de nachtelijke straten. Voorjaarsbloesems langs de kant, in het licht van de maan.
Zilver en goud.
Ik sta op en kijk door het raam. "Kijk, daar aan die elektriciteitskabels, daar was het. Daar zag ik haar voor het eerst, het meisje op de schommel."
Ik wachtte en wachtte tot ze wat zou zeggen. Ik wachtte. Zij lachte. Ze zei niets.
Dat was jaren geleden. Ik was nog een kind.
Sindsdien zou ze blijven komen, elke dag, meestal 's avonds. Overdag zag ik haar niet zo vaak, maar ik kon haar altijd voelen of ruiken, zoete bloesems of briesjes in de wolken.
Het is warm. Ik draai me om en keer mijn blik terug naar het middelpunt van mijn kamertje. De vloer is mooi en rood en glanzend in het licht door het raam. Van het midden naar het hoekje. Ik kniel neer voor Anja. Ze bloost niet meer en ze voelt een beetje koud aan. Ik lik haar wonden.
"Je bent dood. Je bent eindelijk dood." Ik glimlach. Mijn woorden doen me deugd en hetgeen ze beschrijven bevalt me nog meer.
"Ik ben hier. Ik ben hier en ik blijf bij jou. Wees maar niet bang." Dat waren haar eerste woorden. Ik zweeg.
"Wil je een bloemetje? Hier, voor jou." Ik glimlachte.
Een madeliefje. Zacht wit met een vleugje roze op de frêle blaadjes. Ze hield van roze en wit. Ze pakte mijn hand. "Wil je dansen? Ik wil graag dansen."
Ik was een beetje verlegen. Ze was zo lief. We dansten. Door het gras en door mijn hoofd. We dansten. En we werden nooit moe.Ik maak de knopen van mijn hemd los. Eén voor één. En ik dans. Het licht op mijn borst. Heerlijk.
"Waar zijn we?"
"Nergens. Stil maar. Ik ben bij jou. Kijk."
Anja raapte een stuk glas op van de grond. "Zou het scherp zijn?"
Ze sneed in haar handpalm en streelde mijn mond met haar vingers. "Heb je dorst?"
Ze bewoog haar hand tot kleine, rode druppeltjes op mijn lippen vielen. Het tintelde. Langzaam bracht ik mijn hoofd naar voren om het warme bloed van haar hand en arm te likken. Mijn voorhoofd raakte zacht haar kleine borst. "Sorry."
"Het geeft niet." Ze glimlachte.
Een kus op de lippen van mijn engel. Bloedrood. Ik leg me naast haar neer, het mes in mijn hand. "Je bent dood. Zal je nog van me dromen?"
"Trek je hemd uit."
"Wat?"
"Doe nu maar. Ik wil het graag. Jij ook."
Voorzichtig begon ze de knopen los te maken. Ik deed mee. We waren één.
Ze nam het stuk glas en bewoog het zacht op en neer over mijn buik. "Voel je dit?"
"Het kietelt."
"Probeer maar, het doet deugd." Ze legde de scherf in mijn hand. "Voor je dorst naar geluk."
Ik neem het mes en rijt de binnenkant van mijn onderarm open. Gulzig drink ik mijn bloed. Likkend aan mijn lippen, wroetend in de warme wonde.
"Gelukkig zijn? Ben ik gelukkig?"
Ik kijk naar Anja. "Waarom voel ik niets? Je beloofde het mij! Je beloofde het!"
Huilend kniel ik neer. "Vervloeken doe ik je! Vervloeken!"
Het was donker in mijn kamer. Daar, in het hoekje, het meisje op de schommel. Ze lachte. Ze was zo lief. Zo verdomd lief.
Ik had een mes. Ik hield het stevig in mijn twee handen geklemd en plantte het in haar hart. Nog eens. En nog eens. Ze viel. Haar mooie borst, rood, besmeurd, bevlekt.
Andermaal stak ik. Harder en harder en dieper, telkens weer. Met elke slag van het mes in haar lijf doodde ik mezelf. Pijn.
"Schreeuw dan, verdomme! Ik zou gelukkig zijn. Hoor je me? Gelukkig!"
Ik viel. "Waar is jouw pijn?"
Ze was dood. Mijn tranen brachten de boodschap naar mijn trillende lippen. "Je bent dood." Ik glimlachte. Ze lachte.
Een engel. Een echte engel. Haar vleugels heb ik afgesneden. Haar buik heb ik geopend. Ik heb gedronken tot ik dronken was.
Ik neem de bloemen. Roze rozen zonder doornen. Rozen voor Anja. Ik leg ze op haar buik en ik wacht. Ik wacht
tot ik sterf
van eenzaamheid…
Jürgen Nakielski
|
|
|
Reactie gegeven door NaK - 22:47 19-03-2007 |
|
|
|
ik zal in't vervolg idd eerst de reacties beantwoorden (waar ik kan). het is genoteerd :)
aangenaam iedereen, trouwens. mijn naam is Jürgen ;)
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 22:05 19-03-2007 |
|
|
|
Nou ik vind dat je de zaak in alle redelijkheid oppakt. En je hoeft je zeker niet alles te laten aanleunen. Zoals een reactie binnen een bepaalde tijd.
Maar volgens mij hoort het bij de ongeschreven wetten van deze site - waarvan ik toevallig een afschrift bezit - of tot het goede gebruik, daar wil ik vanaf zijn, dat de dichter éérst de moeite neemt om de reacties op zijn laatste werkstuk te beantwoorden, vóórdat hij een nieuw produkt binnenrijdt in de werkplaats.
De drift tot vernieuwing lijkt mij persoonlijk wel een tamelijk noodzakelijke, voor een kunstenaar. Overigens herken ik hem - die drift weetje - wel degelijk in de produkten van dezelfde hand die 'm wegwuift. Beetje koket besscheiden meen ik.
|
|
Reactie gegeven door NaK - 17:28 19-03-2007 |
|
|
|
da's zeer spijtig.
ivm mijn reageren: ik kan niet elke dag reageren of reacties checken, vandaar. als ik ff tijd heb, dan lees ik ze en reageer ik ook waar "nodig". het is in ieder geval niet dat ik geen reacties (pos of neg) apprecieer, integendeel.
verder: ik tracht ook helemaal niet vernieuwend te zijn, noch "kunst" te brengen of wat dan ook. ik doe gewoon mijn ding. vandaar dat ik ook liever word aangesproken op vlak van schrijfstijl e.d. ipv inhoudelijk, en al zeker niet op vlak van achterliggende betekenis.
|
|
Reactie gegeven door ErikLelieveld - 00:01 19-03-2007 |
|
|
|
Nou, echt vernieuwend is dit niet hoor.
Maar ik heb in de 5 jaar dat ik poëzie lees op internet natuurlijk al een en ander achter mijn kiezen.
De stijl is allerbelabberdst en komt niet verder als bloed hier en bloed daar, uiteraard met mes. Ik ken varianten waarbij schrijvers zich ook bediende met het woord kots. maar ook dat is niet vernieuwend, waarmee ik maar wil zeggen dat er mensen zijn geweest die met dergelijke frutsels nog ahum-vernieuwender hebben getracht te zijn. Mijn rohipnolverhaal, daarmee probeerde ik je inzending nog iets mee te geven, maar dat schuif je weg, welnu dan heeft de inzending dus echt helemaal niks! Zelfs geen rohipnol verhaal.
=====
|
|
Reactie gegeven door Redactie-LT - 00:00 19-03-2007 |
|
|
|
Hallo NaK,
ik heb je eergisteren gemailt, via dit interne mailsysteem, zie inbox rechtsboven.
en ja, je bent gewoon goedgekeurd, dit heeft er ook niets mee te maken, de mensen hier reageren op deze wijze omdat dit een werkplaats is, reactie, interactie.
je niet reageren op hun reacties wordt hier gezien als het plaatsen van je werk in de zgn etalage .. plaatsen slechts om het plaatsen dus.
geen censuur, gewoon stukje fatsoen, iemand doet de moeite te reageren op je werken, je geeft daar een reactie op, eens of oneens met die reactie(s), dat maakt niets uit, das al.
vriendelijke groet,
Sheena
|
|
Reactie gegeven door NaK - 23:48 18-03-2007 |
|
|
|
hmm, ik heb nooit rohipnol geslikt, noch drugs. valt er trouwens echt niets te vertellen over schrijfstijl ofzo? woordkeuze? ritmiek? structuur? want als het de bedoeling is om inhoud af te kraken of betweterig te doen, dan zit ik hier inderdaad verkeerd.
als het ook de bedoeling is om voorgekauwde schrijfseltjes neer te pennen die perfect in een of ander vakje passen zodat het inhoudelijk volledig te begrijpen valt door de massa, dan kan ik ook niet anders dan teleurgesteld zijn in jullie. is vernieuwing dan nog zo'n taboe, als het erop aankomt?
over die mail; ik heb niets ontvangen.
verder meen ik te weten dat dit goedgekeurd werd alvorens het geplaatst werd, toch? ik vind dit persoonlijk niet "tegen de goede zeden", "racistisch", ... of wat dan ook. als jullie toch censuur willen toepassen omdat ik niet in het vakje pas, verwijder het dan maar.
|
|
Reactie gegeven door ErikLelieveld - 11:50 18-03-2007 |
|
|
|
wat niet wil zeggen dat je hier als kriticus niet met de deegrol overheen kan gaan en dan blijft er echt niksie-naksi van over hoor.
De schrijver beweert hier:
Mijn dromen zijn geen dromen meer en mijn leven is een droom. Ik weet het niet.
Dan weet ik het wel. Deze rohipnolmijnheer is een beetje geflipt. Dat krijg je van die slaappilletjes dat je dan dromende wakker bent en andersom. In een onschuldige variant kopen zulkes hele bankstellen en kunnen zich dat later niet meer herinneren. Dus komt zo'n meubelkoning de aangekochte spullen bezorgen, belt aan en dan die pilletjesslikker, die doet open en denkt : huh?? wat is dat?? Heb ik dat gekocht? nee!!
En dat is wakker zijn in een droom en dromende wakker zijn. Zulke mensen kunnen inderdaad op straat zomaar met een bijl zwaaien, zonder dat daar echt aanleiding voor is. Immers, ze beleven de droom. Als je ze later vraag: waarom heb jij met die bijl lopen zwaaien, kijken ze je ongelovig aan. Komt van de pilletjes dus, rohipnol.
Deze slaappil werkt vooral onvoorspelbaar als je ze gebruikt in een coctailtje met tegenovergestelde ingredienten zoals coce.
Ik heb er zelf niet zoveel mee van doen, maar ja, ik heb op een methadonbus gewerkt vroeger he?
|
|
Reactie gegeven door Redactie-LT - 11:04 18-03-2007 |
|
|
|
Gnito heeft gelijk.
er is mail naar de schrijver gegaan met de uitleg wat precies de bedoeling van deze site is aangaande reacties.
|
|
Reactie gegeven door jalF - 20:40 17-03-2007 |
|
|
|
Ik heb hier niets aan ontleend en vond het achteraf zonde van mijn tijd.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
