|
het weent de weg in mij het gruwt het pad de dieren scheuren zich in twee brokstukken tuimelen uit de naad gepaard glimmen wat lichten in ’t revier snel opwaarts stijgend barst open donkere nacht
een zonneschijf sist ovaal zich in zee de kustenmeeuwen schreeuwen krijsend: plaag jij jezelf zo zeer; op ’t borstbeen drukt het wankelen al kom je nader, dicht bij mij toch mis je moed voor d’ allerlaatste schrede kwajongens richten voor hun plezier ’t geweer en over asfalt vloeit het rode bloed
in kelken schuimt het koele bier salade moddert oliegroen op ‘t laken droomschepen dwarsen onze hemel en sluieruil zing klagend het verraad fluistert de angsten onophoudelijk achter jou van winters stil gedragen door de zomerkou
het weent de dag in mij het gruwt het pad.
sunset 25-04-2008
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|