 |
| theike - 11:54 27-02-2007 |
|
|
                           Dit is het moment van de zomer
                           Hoog-zon, onweer, vakantie, en als dan emmers regen.
                           Ankie's alleen zijn wordt deze maanden luid.
                           Nog geen muggen in de nachten.
                           Nog geen gewenning aan de dagen zo open en vrij-uit.
                            En berusting laat op zich wachten, aangaande de
                           klamme, kleffe huid.
                            Alles dat Ankie wil, is een man.
                            Dit is het moment van de zomer
                           Hoog-zon, onweer en vakantie,
                           en dan nog áls het al regent, doet het dat in emmers,
                            en het groeien wil nu bloeien,
                           en kolkend bloed wil uit.
                           Kouder dan ooit douchen, sproeier op het hoofd.
                           Stiller dan ooit shoppen, vol in gloed gebaad en doof.
                           Ankie voelt zich groot.
                           En neerwaarts wortels wroeten, de koelte en het diep
                           breder, sneller, vaster, volwassen struik maar niet in top.
                           Ankie werd zo groot al.
                           De zomer giet en spuit.
                           Hoe-of ogen kunnen staan
                           naar verlangen dof en doods
                           zo groots, zo kwetsbaar open
                            vol aarde, rond en waardig
                           vol galmen als een loods
                           vol hoog-zon, onweer, regen
                           elke dag, geheel ontbloot.
                           Hoe-of in meisjes vrouwen vragen
                           of jongens mannen zijn
                           hoe-of kleine dingen onnoem'lijk
                           veel te groot en tastbaar zijn.
                           Er slapen in de nachten, miljoenen insecten in de huid
                           Er wuiven warme winden droeve driften door het haar
                           Ondanks het onlangs kort te wieken
                           lijkt het haar nog steeds of er het wapperen in zit
                           menig uur bedrijvig met de klinische opname in de weer
                           Het enige dat vruchten werpt is graven zegt Meneer
                           Ankie wil geen graven, niets klinisch, of een leer.
                           Een zomer zonder bedaren,Â
                           en zich bevruchten met een Heer.
                           Hier zit ze beduusd op het bankje
                           in het park en blaast kringen haar mondje uit
                           Een jaar, een dag, een minuutje
                           elke seconde zingt te luid
                           therapieën voor de zinnen
                           en nu gaat ze naar binnen
                           en de anderen er ook
                           Als men wil kan alles wennen
                           maar niet moet je alles willen
                           Wie slaat de bladzijde om in haar boek?
|
|
|
Reactie gegeven door theike - 00:45 01-03-2007 |
|
|
|
hmm...
laat me even nadenken hierover...
bedankt alvast
|
|
Reactie gegeven door DiotheCilany - 14:47 28-02-2007 |
|
|
|
Hoi Theike,
Dit is zo ongeveer de eerste van je die ik uitgelezen en ook herlezen heb. Bevalt me, alleen de laatste drie regels, daar zou ik echt nog eens naar kijken.
Groet,
Dio
|
|
Reactie gegeven door Beli - 13:12 28-02-2007 |
|
|
|
r. 8 = volgens mij '[i]wat[/i] Anke wil.
Niets te lang; ondanks de lengte met plezier gelezen. In de suggestie van Jeannine voor het einde kan ik me wel vinden.
Groet,
|
|
Reactie gegeven door Jandeb - 11:25 28-02-2007 |
|
|
|
hoi theike:
suggestie voor het einde:
Hier zit ze beduusd op het bankje
in het park blaast de kringen haar mondje uit
een jaar, een dag, een minuut
elke seconde zingt te luid
therapieën voor de zinnen
nu gaat ze naar binnen
de anderen ook .
Het terrein verdwijnt in rook
laten we weer thuis in de zon
wie als een elegie begon
kon enkel worden tot een spook
Ankie; wij ook.
groetjes, jeannine :)
_____
|
|
Reactie gegeven door theike - 20:23 27-02-2007 |
|
|
|
Voor het insturen was dit het einde:
_____
Als men wil kan alles wennen
maar niet moet je alles willen
dus laten wij ook naar huis.
Het terrein verdwijnt in rook.
laten we weer thuis in de zon
wie als een elegie begon
kon enkel worden tot een spook,
Ankie; wij ook.
_____
eerder was ik er content mee maar nu niet meer.
Nu ben ik hoe het einde moet even kwijt, want de bladzijde omslaan, zoals er nu staat, is me te clichë.
(daarbij had ik in gedachten dat er bij haar maar doorgedrukt/schreven en door geschreven werd om 1 pagina omdat ze zelf niet meer bij machte is pagina's om te slaan. Maarja, dat zou dan in elk geval uitgelegd moeten worden, lijkt me)
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
