met naakte voeten

badend in de zoute spoeling

van de ijskoude golven

me omhelzend uitnodigend

naar het vacuüm in de aardkern

de oceaan trekt me dichter

zachtjes, opdat ik niet zou breken

en ik stap niet, maar glijd

als een vloeibare brei gedachten

in haar moederlijke schoot

en nu mijn lichaam in haar

schuim insijpelen zal

en mijn geest als een mist

op de horizon drijft

schildert de zon

mijn beeltenis in felle kleuren

op de spiegel van deze zee