 |
|
mijn oor meet haar hartslag
in de schelp tussen haar schouders
ligt mijn hoofd als gegoten
het loopt vol met ruis
ik dein op de getijden van haar ademhalen
ik wil zo klein worden als ik ben, oprollen en verpoppen
wervel na wervel krult zich knakkend los uit de kolom
hier hoef ik geen ruggengraat meer
armen en benen werp ik af, ik revolteer
van romp tot stompje, laat me verzwelgen
door haar vel en fossiliseer
in haar buik, als een week dier
zal ik daar ademloos wachten
|
|
|
Reactie gegeven door 88 - 18:17 23-05-2014 |
|
|
|
jammer dat niemand hierop reageert, mogelijk komt het doordat je zelf ook niet op anderen reageert, zou zomaar kunnen..
de titel snap ik niet, de rest wel en vind het apart geschreven, zo`n weg heen of terug bij het zitten waar je zit zonder het woordje `zee` te gebruiken... ik vind het een schoonheid van een gedicht eigenlijk..
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
