|
die van jou sluit ik
ze staarden immers verdwaasd
daarna
de donkernis in
mij
naast waar de Styx stroomt
het ademhalen ons verboden
daar wij onmachtig waren
seizoenen vervliegen
o zo langzaam
wat het woekeren
van de misantropie
bespoedigde
koud vuur
daar
aan de oevers
kernknokig
ai, wee ons!
wij moeten nog
zo lang!
Blog
|