|
Annabel heeft d'r bed opgemaakt
en zichzelf bovendien, echter naakt
ziet de vrouw er niet uit.
Zo gevlekt is d'r huid,
dat ze baalt en weer manloos ontwaakt.
- Maar wie heelt alle wonden? De tijd!
Ze ziet Hendrik, die graag met 'r vrijt.
Met die man komt ze klaar.
Hij is stapel op haar
en op Herta, de hond die 'm geleidt.
|