|
- ziet kruinen van de bomen
die wiegen als de boten op een zee
hoort nog een stil zacht fluisteren
en neemt zijn ziel, die eeuwig is
genadig met zich mee -
in winter, ’s avonds, verstilt het licht
in alle hoeken van de aarde
en alles wijst naar boven:
de schouwen op de daken maar ook
de planten in hun bakken, de flessen
bewijs van leven dat nog is
zich niet bekommert om een dood;
- nog voor hij was gestorven, stierf een hoop -
net als de bladeren voelt hij nu reeds,
in deze liefdeloze wereld
als een diep gemis
sunset 06-12-2013
http://sunset.deds.nl
|
