|
En opeens
stond daar die man
zijn wanhoop, woede en frustratie
uit te schreeuwen.
En ik
zat stomverbaasd te kijken
en te wachten
tot de man was uitgeraasd.
van al zijn woorden
heb ik slechts
mijn naam verstaan.
Toch heb ik spijt,
dat ik toen niet ben opgestaan
om hem te troosten
door beide armen
om hem heen te slaan.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|