|
De stam der generaties
raakt aan de top gerooid
veel takken vielen weg
in zwarte taft getooid.
Hun geesten zwerven verder
in witgeknotte hoofden
vergeten raakt de grond
die hun slechts hel beloofde.
Zij wonen in de droom
tussen verlaten heden
de tijd verwart zichzelf
leeft voort in het verleden.
Soms kennen wij elkaar
maar duikt zij weer in duister
dan noemt ze mij haar moe
en wil ze dat ik luister
naar oude kinderpraat
een nieuw herboren kleuter
en zorg ik voor dat kind
dat heden in mijn ogen
haar oude moeder vindt.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|