|
Vanavond ben ik om voedsel gegaan in Noordwijks Hoofdstraat.
Als je richting zee loopt, krijg je aan je linkerhand eerst McDonald’s.
Fast food. Niet geschikt op Sylvesteravond. In het belendende pand
werd vast voedsel geserveerd. Uit de oude doos. Psalm 90, de
Oudejaarspsalm. Wat deed ik daar eigenlijk? Waarom was ik daar? Uit
nostalgie? We lazen in vervlogen tijden thuis ook altijd die psalm. Uit
de Statenbijbel met gothisch schrift. Moeiteloos kan ik het nog citeren:
… duysent jaren zijn in uwe oogen, als de dach van gisteren, als hy
voorbygegaen is: ende [als] eene nachtwake.
Zo'n tekst verbreedt even je eigen perspectief. En van Isaac Watts
zongen we daarna in vertaling 'O God, our help in ages past':
En duizend jaar gaan als de dag
van gistren voor U heen,
een schaduw, een gedachte vaag,
een nachtwaak die verdween.
Ik moest aan Emily Dickinson denken. De zangen van Watts
zoog ze in zich op en op dat stramien bouwde ze haar dichten.
Traditionele teksten zijn vaak ook poetisch en op een verborgen
manier inspirerend. Ik snij voorlopig toch maar niet de band met
de traditie definitief door.
onwijs
tellen we op de zerken
onze dagen
keer op keer vindt men
buiten buskruit uit
Bijbehorende foto:
http://bit.ly/gGdeNz
|