 |
| ArjenL - 10:57 27-04-2012 |
|
|
Duw m'n rug niet zo, ik ga wel.
Heus, ik ga- hier is ook niks.
Heus, ik ga, mijn voeten staan op klimmen-
en hier is ook niks.
Het gras is groener, zei je,
net achter die hobbel daar-
en ik geloof je- heus, ik ga, maar
Laat me even nog, heel even
liggen
op de dorre stoppels.
|
|
|
Reactie gegeven door ArjenL - 14:28 28-04-2012 |
|
|
|
Heheh, maar die komt op den duur vanzelf wel langs bij wie te lang op de stoppels blijft liggen ;-)
Maar ik vind het wel een hele boeiende interpretatie- en best scherp eigenlijk, als ik er zo over nadenk. Grappig, ik lees het zelf ook meteen heel anders. Leuk! :)
|
|
Reactie gegeven door 88 - 13:16 28-04-2012 |
|
|
|
ja, en zie je dat iedereen er dus iets anders in kan zien? terwijl ik helemaal geen zwaarmoedig mens ben kan ik wel teksten over die materie waarderen, meestal is het dubbel en zijn zwaarmoedige teksten juist de bevrijding, niet de dood op zich, maar de dood van..
en hier las ik dus, die vogelverschrikker ( de dood) die zegt doe maar, ga maar hahahaha, en de hoofdfiguur weet nog niet zeker of het wel echt zo mooi en veilig is daar, dan nog maar even op de stoppels leven ofzo..
zo ongeveer interpreteerde ik het..
|
|
Reactie gegeven door ArjenL - 10:26 28-04-2012 |
|
|
|
@Milou en Marion : Deze is ook redelijk pijnlijk autobio, had hem -tijdje geleden hoor- vooral geschreven om mezelf een fikse trap onder de reet te geven, toen ik weer eens
"randje depressie" zat: voorkomen dat het écht mis gaat kost dan fors energie, je móet jezelf activeren. Het alternatief is gaan liggen wentelen in ellende en zelfmedelijden, als een flatvarken in z'n eigen stront- maar het stomme is dat die twee scenario's, in zo'n situatie, gevoelsmatig helemaal gelijkwaardig zijn.
Dus, elke keer als het weer eens bal is, probeer ik er maar gewoon een dichie van te maken: dat blijkt een goeie truuk te zijn om even afstand te nemen en dan een rationele keuze te maken. En ach, het levert soms best aardige poëzie op, dierbare teksten in elk geval, met net een ietsiepietsie meer emotie dan een lekker jodelahiti-rijmpje ;-)
@88 Oei, ik kan me voorstellen dat je hem zo ook zou kunnen lezen- wordt de hele lading wel opeens een stuk griezeliger door! Blij dat ik niet in een hiernamaals geloof ;-)
|
|
Reactie gegeven door 88 - 16:52 27-04-2012 |
|
|
|
overgang naar het hiernamaals?
soms weet ik niet waar ik op moet letten, ik zie wel iets herhalends, dus zou het zomaar weer een of andere vorm kunnen zijn..
wat de boodschap er in is, ligt mij dichter..
graag gelezen, 88
|
|
Reactie gegeven door milou - 15:48 27-04-2012 |
|
|
|
De hobbel is zeer voelbaar (hoorbaar, zichtbaar, leesbaar) in je gedicht, en als lezer ga je mooi mee, hobbelend,stoppelend. Alsof je hinkt, en de hindernis niet goed kunt nemen, aarzelt, blijft staan, geen aanloop durft nemen.
Knap ;)
vr grt
milou
|
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 12:43 27-04-2012 |
|
|
|
De hobbel in onszelf kan te hoog zijn om in beweging te komen. Al wéet je dat die dorre stoppels niet lekker liggen.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
