 |
| switi lobi - 11:26 15-04-2012 |
|
|
telkens ze bloeien, de terugstap
in tijd
op het verwarde land verschijnt een kievit
als reusachtig, nu mijn wereld anders is
en waar een vogel thans
zijn eigen naam roept
vind ik niets dan lege stappen
alle grappen over spruitjes of iets
dat nog veel viezer is verdwijnen in de mijmering
van groene velden waar ik steeds
mijn vader mis
switi lobi
Klik hier voor het fotogedicht.
|
|
|
Reactie gegeven door niet stoer - 12:46 16-04-2012 |
|
|
|
met de witregels en interpunctie heb ik nog wat moeite, maar als gedicht staat het absoluut.
|
|
re: lila herinneren aan switi lobi |
|
Reactie gegeven door Lorelei Meerling - 19:41 15-04-2012 |
|
|
|
Waarde switi lobi
Ik heb nochtans niet teveel geplozen hoor :( Het is nun mal so dat mijn fantasie me vaak meesleurt en dan kom ik godweetwaar terecht soms! Maar ik had dus niet echt door dat het eigenlijk een echte herinnering was aan uw vader :(
Nou ja, dan kunnen die spruitjes en worteltjes en andere toestanden dan weer wel he? Maar dan voor u en niet voor de lezer :) Die blijft er dan maar wat mee in zijn/haar maag zitten :)
mvg
LM
ps: koekoek is er ook zo een en aan die dacht ik dus :(
|
|
Reactie gegeven door switi lobi - 18:30 15-04-2012 |
|
|
|
Ahh.. wat een mooie feedback LM.
Je zit te veel te pluizen vrees ik.
Mijn vader was geen ornitholoog, wel een natuurmens met alle kennis van dien.
De kievit hoort bij een herinnering die steeds mooier wordt naarmate mijn eigen leeftijd vordert en de kiviet van toen is niet de vogel van nu. Toch roept hij nog steeds zijn eigen naam en op deze manier vermijd ik twee keer 'kievit' te schrijven.
Naast de kievit trouwens, roept de grutto ook zijn eigen naam.
Die spruitjes horen heel erg bij mijn vader: hij kon er hele onsmakelijke grapjes over maken. Net als over worteltjes trouwens en andere zaken die hij vreselijk vies vond :)
Haha, wellicht waren er destijds vast van die door spruitjes veroorzaakte geluiden te horen hoor, dat weet ik echt niet meer. Maar voor mij zijn al deze zaken onlosmakelijk met elkaar verbonden dus, wat dat betreft haken ze wel. (mijn moeder haakte trouwens ook: van die kunstige kleedjes die uiteindelijk onder iedere asbak en over iedere rugleuning der fauteils hingen)
Dank je wel voor je vreselijk leuke reactie!
Genoegen en vr. gr. terug,
switi
|
|
Reactie gegeven door Lorelei Meerling - 18:12 15-04-2012 |
|
|
|
Waarde switi lobi
Ik ben niet zo thuis in de ornithologie. Ik vermoed dat een kievit dan ook niet echt een grote vogel is? De beginzin is krachtig en mooi van beeld. Maar waarom moeten er 2 vogels in één strofe? Heeft dat een betekenis? Was de vader ornitholoog? Het lijkt wel zo, niet? Maar wat doen die spruitjes dan bij een ornitholoog? Ik zou dan eerder denken dat niezen of andere lichamelijke geluiden, tijdens het wachten op die ene speciale vogel, meer in de herinnering zouden blijven haken dan spruitjes?
Ik zit er mijlenver naast, vrees ik :(
De laatste strofe rijmt zo mooi, luidop....
Met genoegen gelezen dus
mvg
LM
|
|
Reactie gegeven door switi lobi - 14:43 15-04-2012 |
|
|
|
Oh.. wow milou, dank je wel.
Vooral voor de prachtige kwatrijn!
|
|
Reactie gegeven door milou - 13:52 15-04-2012 |
|
|
|
Omdat je van lila houdt, en ik ook, en het zo'n mooi woord is, wil ik mijn kritiek laten voorafgaan door een kwatrijn van Anton van Wilderode:
Soms
Soms is mijn wereld lila, somtijds rose
een machtige vandaag, morgen een broze
met snelle wisselingen van humeur
de weg ten einde die ik heb gekozen
Maar je gedicht mag er ook wezen. Ik vind het beeld van de vogel die zijn eigen naam noemt heel knap gevonden in combinatie met de lege stappen die hun eigenaar niet meer kunnen vinden. Een mooie vulling aan de ene kant, een diepe kloof aan de andere. Iets dat zijn naam roept, iets dat onherroepelijk verdwenen is, alleen nog een gedachtespoor.
Laatste strofe zou ik opteren voor:
de grappen over spruitjeslucht of iets
dat onzegbaar vies is verdwijnen in de mijmering
enz.
maar dat is gewoon een variant. Ik vind het een heel knap gedichtje, met een zeer uitgekiend beeld in verwerkt.
vr grt
milou
|
|
Reactie gegeven door switi lobi - 12:11 15-04-2012 |
|
|
|
Toch laat ik dit zo.
Want wat je tussen haakjes schrijft, geeft precies aan wat mijn bedoeling is met deze zin. Het liefst zou ik deze zin cursief laten lezen om de mijmering nog trager te laten verlopen. De terugstap én het bloeien zijn heel nauw met elkaar verbonden. Zie het als één.
Zie het als mijn stijl.
Dank je wel voor de feedback!
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 11:53 15-04-2012 |
|
|
|
"telkens ze bloeien, de terugstap
in tijd"
(een vreemde constructie, die ik pas na het lezen van de rest begrijp)
Het zou begrijpelijker zijn te schrijven: "Tekens bloeien
met terugstap in de tijd" of "Telkens bloeien ze met terugstappen in de tijd" of "Ze bloeien telkens met een terugstap in tijd"
Dit vanwege de anders vreemde overgang van het meervoud in bloeien naar het enkelvoud van terugstap
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
