Ode aan mijn vrienden
D. Egberts en Gev. Koek

 

 

 

Het is deze zomerdag dat ik met mijn zwarte vriend
D. Egberts het balkon veilig maak. Dit wordt een no-fly zone
voor het lentegezoem, verwelkte bloemen en kolibries.

Onze dikke kameraad Gev. Koek danst tussen m’n vingers
en zuigt aan Egberts. Ik lach en val achteruit.
De boterbloemen vangen mijn val maar Douwe,
hij sijpelt traag het beton naar de buren beneden.

Ik pluk de laatste restjes Douwe uit Gev
en zie hoe de zon slapen gaat.
Tot morgen, Douwe. Ik wacht je op
wanneer je me goedemorgen wenst.