|
aan randen van de tijd leeft zij
op oevers van een zevenmanenzee
van onbekende namenloze planeten
die slechts bestaan uit machteloos geween
soms, als een eenzaamheid ziel vult
kijkt zij plots helder, is er weer
beeft van verlangen naar wat was
- grijpbaar nabij en toch onnoemelijk ver
en ‘k vraag mij af wat voelt een mens
waarvan de naam in tranen wordt geschreven
als zij opnieuw in een wereld vlucht
alleen door haar gekend.
sunset 10-01-2011
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|