|
Beetje een vreemd versje, ik snap het hebberige en het gretige niet als je alles met een plof uit je handen laat vallen en dan als een wielewaal (die dudeljo roept) op je stalen rosje gaat zitten, bovendien zijn de vogels nog lang niet verstild. Dit is met heel veel gemakzucht geschreven, of je gaat fietsen of je schrijft een gedicht.
|