|
laat toch de anderen praten met stemmen die glanzen
als opgeklopt schuim stelen zij woorden uit bermen
werpen ze omhoog; wij echter maken vrolijke geluiden
't zal ergens wel zo moeten zijn
dat zwaluwen nooit liegen en ook waarom
jouw geur nog altijd is; ik zou 't niet weten
of de wind ergens begint en of je aanraking mij doopt
weet misschien enkel jouw fluisterend hart wel
maar..
laat de anderen toch praten, hun woorden zijn dood
waarmee zij leegte willen vullen; wij echter voelen ons
thuis in onze niet gekende taal
sunset 03-03-2012
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|