 |
| De Schrijver - 15:58 15-05-2011 |
|
|
Mijn Verhaal
Onderhand ben ik zo zwak van dit armoedige leven dat ik in de morgen haast niet meer uit mijn bed kan komen. Ik sta op en zak neer. Ik ben zo zwak dat ik mijn koffie niet meer zetten kan. Ik heb geen eten, geen drinken. Ik heb tabak. En mijn koffie blijft mij verwarmen!
Hoewel ik helaas in de morgen geen kracht voldoende heb mijn lichaam van mijn bed te tillen, ben ik redelijk tevreden. Wel, tevreden? Ja, mijn dames en heren, tevreden!
Ik heb iets wat anderen niet hebben, ik heb het Paradijs, voor zover mijn inzicht reikt. Ik heb de relatieve kennis, die reikt tot aan de einden.
Ik heb anderen lief, indien zij mij lief hebben. Gelijk een ander?
Mijn liefde reikt immers verder dan welk ander inzicht kán – en ik heb mijn redenen getemperd tot aan deze éne regel: leef en laat sterven.
Waarom zou mijn leven niet ‘eensgelijk’ zijn ten opzichte van welk ander leven dan ook? – of ‘dood’ – dus ‘onlevend’ wezen? Welke grenzen handhaafd men bij het liefhebben van mensen, als diens gelijken?
Waarom zou men dit niet kunnen?
Mijn antwoord, mijne dames en heren, luid klinkend: baatzucht!
Baatzucht en onbeholpenheid jegens anderen, voortvloeiend uit ongeremde driften – danwel de mensen willen plattrappen – of eender gebruiken als ‘opstapje’! Of proberen om een ander als zijnde ‘lustobject’ te behouden, zoals een kistkalf dient voor industrie! Het kaf, en het kalf, mijn dames en heren! Dat moet men weten te onderscheiden! Het koren en het kaf, het kalf en de koe, het weten en het onwetend zijn, en het opzettelijk berokkend ‘probleem’ (waar men meestal vatbaarder voor wordt, wanneer men zelf op ‘problemen’ uit is).
Het koren, en de koffie – mijn dames en heren! Dat is wat ik nodig heb! Het zuiver brood, en mijn zuiver ‘zijn’ – het zuiver leven (en de koffie) !
De bouwstoffen voor een vruchtbaar bestaan! Mijn tabak is hierbij slechts een methode dewelke ik toepas bij wijze van ‘vrijheidsdrang’, immers heeft men niet voldoende aan ‘opgelegd dwangmatig zijn’, meen ik.
Ik houd mij verder verre van de ‘competitie’ – maar hoon hen, die mij willen ‘competeren’ weg – want het leven is te kostbaar om in altijd voortdurende strijd te geraken – zeker wanneer deze strijd nodeloos is! Dus ik hef geen halters, mijne dames en heren? Wél waar! Mijne dames en heren! Ik héf halters! Maar! - tevens hef ik woorden, en deze zijn voor mij van onschatbare kracht!
De Schrijver
|
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 00:01 17-05-2011 |
|
|
|
Weet je schrijver, het leven kent zwarte gaten, het zijn de zwarte gaten van de moedeloosheid, wanneer er weer iets mislukt is. En als ik dit zo lees, zie ik iemand, die het even niet meer ziet zitten, moe doodmoe van het leven. Dat de zon buiten schijnt, de blaadkes mooi groen zijn en bloesem in de bomen bloeit en de vogels hun longen uit het lijfjes zitten zingen om de wereld op te vrolijken is dan niet meer zichtbaar. De tregen heeft prachtig glanzende druppels en een plas glinstert of glimt
van bewegend leven. Een boterham met kaas met een kop koffie is een traktatie als je er de tijd voor neemt er van te genieten. Sterven komt altijd vroeg genoeg, je hoeft er niet naar uit te kijken. Het enige wat belangrijk is, is de afwezigheid van pijn en de aanwezigheid van mensen, die om je geven.Maar geef ze daar wel de kans toe. Leven hoeft niet waardig te zijn en evenmin altijd zinvol.Leven heeft soms geen ander doel, dan het leven op zich. Ik denk, dat de wereld te veel in geld en profijt denkt, maar geen tijd neemt voor de werkelijk essentiele dingen, de tijd om te genieten van kleine dingen. Dat beeld van die koffie spreekt mij erg aan: heerlijk genieten van een warme kop koffie, gecombineerd met een fijn gesprek, een mooi boek, dichtend
tekenend of whatever, of bvb. naar buiten kijkend, hoe de blaadjes van de boom dansen op de wind, naar de glans van lamplicht op natte blaadjes, strepen in de lucht van een vliegtuig... dagdromend over hoe het zou zijn om.....
Zelf hou ik ook niet zo van competitie= vind het veel leuker samen iets te doen, maar wel op basis van vrijwilligheid en in een gezamelijk gekozen richting.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
