|
Ooit een lieve, verstandige baby
maar veel ging verkeerd.
Wat bestaan er toch een griezels.
Daar moet ik dan begrip voor opbrengen.
Het zijn ook mensen.
Is best moeilijk!
Zomaar een ervaring met griezels..
Een kennis nodigde mij uit mee te gaan
naar een cafeetje in de oude binnenstad.
Centrum van een saai, deels verkrot stadje.
Gewoon, zo'n beroerd bestuurde provinciestad.
Waar verder weinig te doen is.
Luisteren naar wat hij noemde: een volkszanger.
Ik ging mee en stond er even in de volte.
Loeihard gezongen smartlappen, eentonig.
Trilharde luidsprekers produceerden het orkest.
Wegwezen, dacht ik, dit hou ik niet lang uit.
Een deel van het publiek:
platinablonde vrouwen in tijgerprint, dik opgemaakt
en mannen met gouden halskettingen en zware diamanthorloges,
vijf overhemdknoopjes open, borstharen.
Gezichten grof goedig, ontspannen.
Er kwam zoŽn griezel naast me staan.
Vormloos dik, wanstaltig, wiegelend loopje.
Gezwollen gezicht met heel kleine oogjes,
ingebed in kwabben, paarse wallen.
Hij pakte een lok van mijn haar
tussen zijn worstvingers, mompelde
te dichtbij in mijn oor:
"Ik heb nog wel een kamertje voor jou".
Wrrrrgggg..
Gruwen, die ogen, stukjes dof glas.
Dit is dus een pooier.
Ik heb hier geen humor voor. Het bestaat.
Waarom die angst opeens. Dat gruwen.
Gevaar. Was er gevaar?
Ze kunnen iets in mijn glas doen? Welnee.
Ik was ook niet alleen, daar.
Ik droeg gewone kleren, sportief, 50+ .
Ik zag er niet uit als een hoer.
Ik zag er uit als een mevrouw.
Het is hun wereld, niet de mijne.
Hun amusement.
Gewoon het verkeerde cafeetje.
Die mensen zoeken daar verdoving.
Dat wordt hen zo verschaft.
En er is voor hen niet veel.
Vrouwen verdienen er wat bij.
Deze man zo ook.
Ja, ik heb erover gelezen.
Maar achterbuurten ontstaan niet zomaar.
Hoe gaat het fout?
https://flic.kr/p/bWP46x Tekening erbij.
|