 |
|
droog is de schelp, mijn mond, geworden
en ik hoor de zee niet meer
ooit dwarste de zee in mijn woorden
de gedachten die ik sprak
want alles danst als het water,
sputtert en spuit als de branding
alles streeft uit het water,
huppelt en wint, tot het vastliep in jou en brak
droog is mijn verschalende mond geworden,
nu op 't laatst nog een holte in 't zand
ik denk niet meer aan het water dat stroomde
en smelt eeuwig mijn leden in 't kleverig land
ik spreek niet meer als de mond die droomde
en herinner me enkel jouw hand
die het vuur uitkneep
|
|
|
Reactie gegeven door Darken Ralph - 08:43 11-11-2011 |
|
|
|
Een heerlijk gedicht Knoet. Er valt veel moois te ontdekken. Vooral die laatste strofe is treffend.
greetings,
Ralph
|
|
Reactie gegeven door knoet - 13:13 16-08-2011 |
|
|
|
't Is 'je' hoor. Een geinteresseerde, dat is mooi, in dat geval heb ik er nog genoeg om te posten. Was deze site een beetje uit het oog verloren.
|
|
Reactie gegeven door 88 - 13:08 16-08-2011 |
|
|
|
mooi dichie ditte, ik ben meteen fan hé! ik hoopte al dat je (u) nog eens iets zou plaatsen, en zo het geschiedde, daarom reageer ik graag eerst op deze omdat er nog geen dankjewel onder staat..
die opvolgende is ook interessant genoeg, maar first things first
groetje, 88
|
|
Reactie gegeven door jcvonk - 02:33 28-04-2011 |
|
|
|
Ik vind dit een mooi gegeven, met hier en daar wat kleine wijzigingen kan het nog mooier beschreven worden, je begint met verleden tijd en gaat dan ineens over op tegenwoordige tijd, misschien heb je wat aan mijn suggesties, kijk maar, het is en blijft jouw gedicht en gedachte, mijn aanreikingen mag je ook naast je neerleggen, ik vind helaas de titel ook niet zo geweldig,
Knarsend
Droog is de schelp, mijn mond, geworden
en ik hoor de zee niet meer
ooit dwarste de branding in mijn woorden
vloedde gedachten die ik sprak
toen alles bruiste als het water,
sputterde en spoog in deining
en we streefden naar hoge golven
tot het vastliep in jou en brak
droog is mijn verschaalde mond geworden
als kleine holte in het zand
zonder het water dat eens stroomde
lig ik als drenkeling aan land
ik spreek niet meer als mond die droomde
herinner me alleen nog maar jouw hand
die de schelp dichtkneep.
Nogmaals mooi gegeven, ook mooie zinnen, maar het geheel kan beter, zie het niet als een persoonlijke aanval op je gedicht, maar op een collegiale aanreiking, groet
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
