|
zo begint het: ik stop met het tellen
van regendagen, dwaal doelloos rond
met gesloten open ogen en verlang
niets en toch alles, verdwijn in het groen
van kerstbomen en val zuchtend tussen
een menigte van mensen die ik niet ken
hoog boven mij staan ontelbare sterren
zij schijnen over alle huizen en straten
over alle pleinen en ook een maan
kijkt speels lachend toe, snijdt alles
in dunne witgele schijfjes, ook mij, en ik
weet niet meer of het nacht is, regent
of dat het mijn tranen zijn omdat alles
mij treurig droef maakt en ik mezelf
sunset 27-11-2013
http://sunset.deds.nl
|